Co rok Inspekcja Weterynaryjna sporządza raporty z wizytacji schronisk za rok poprzedni. W dokumentach tych znajdują się między innymi dane dotyczące liczby zwierząt w schroniskach (pozostałych z poprzedniego roku, przyjętych, wydanych, padłych, poddanych eutanazji, a także ucieczki zwierząt), ilości przeprowadzonych zabiegów sterylizacji lub kastracji, a także źródła finansowania. Jednakże po zestawieniu danych uzyskanych od gmin w ramach dostępu do informacji publicznej z danymi z raportów trudno nie zwrócić uwagi na liczne rozbieżności.


W przypadku wskazania źródła finansowania występują następujące nieprawidłowości:

- podanie gminy, która nie ma umowy ze schroniskiem;
- podanie gminy, która nie ma umowy ze schroniskiem, ale posiada podpisaną umowę z podmiotem odławiającym, który ma umowę ze schroniskiem;
- nie podanie gminy, która ma umowę ze schroniskiem na opiekę nad bezdomnym zwierzęciem agresywnym;
- nie podanie gminy, która ma umowę ze schroniskiem i oddała pod jego opiekę zwierzęta;
- nie podanie gminy, która ma umowę ze schroniskiem i chociaż nie oddała pod jego opiekę żadnych zwierząt, uiściła opłatę za gotowość schroniska do przyjęcia zwierzęcia bezdomnego.


W raportach za rok 2014 największą ilość błędów w rubryce „Źródła finansowania” wykryto w przypadku schroniska w Zamościu i Racławicach. Różnice te wiążą się z dużą rozbieżnością pomiędzy liczbą zwierząt przyjętych do schroniska wg danych w raporcie wizytacji a liczbą zwierząt objętych opieką gminną w tych schroniskach według informacji publicznej.


Rozbieżności pomiędzy liczbą zwierząt przyjętych przez schroniska wg raportu a liczbą zwierząt objętych opieką gminną można znaleźć w przypadku większości schronisk. Część z nich może wynikać z braku precyzyjności odpowiedzi i danych nadsyłanych przez gminy (np. podanie również przypadków, kiedy zwierzę zostało objęte tylko opieką weterynaryjną). Jednakże nawet tak ogólne dane mogą wskazać na pewne nieprawidłowości.


W trakcie trwania monitoringu województw lubelskiego, małopolskiego i podkarpackiego za rok 2014 94% gmin nadesłało wnioskowaną informację publiczną. Uzyskane dane z pewnym przybliżeniem pozwalają wskazać, jaki odsetek zwierząt w danym województwie mógł nie zostać przekazany do schroniska. Podczas gdy w województwach lubelskim i małopolskim mogła to być wartość sięgająca kilkunastu procent, to już w województwie podkarpackim aż 46% psów objętych opieką gminy najprawdopodobniej nie trafiło do schroniska. Wskazuje na to również wysoki w tym województwie odsetek (57%) uchwał rad gmin na rok 2014 w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi i zapobiegania bezdomności zwierząt, w których nie jest wskazywane schronisko, gdzie na zlecenie gminy objęto by zwierzęta opieką. Wyłapane zwierzęta trafiają więc pod opiekę podmiotów nie objętych kontrolą weterynaryjną i nie posiadających zezwolenia na prowadzenie działalności schroniskowej, które następnie zwierzętami tymi dysponują w sposób najczęściej będący poza jakąkolwiek kontrolą gmin.




Poniżej zestawione są wartości poszczególnych wskaźników ze schronisk województw lubelskiego, małopolskiego i podkarpackiego. Na czerwono zaznaczone jest schronisko z najwyższymi stratami zwierząt w danym województwie.


województwo lubelskie




województwo małopolskie



województwo podkarpackie





Ciekawych informacji dostarczają dane dotyczące ilości przeprowadzanych kastracji i sterylizacji. Jest to zabieg, któremu obligatoryjnie mają zostać poddane zwierzęta przebywające w schronisku. We wszystkich województwach odsetek utrzymuje się mniej więcej na podobnym poziomie 30%. Chociaż jest to wartość dość niska, biorąc pod uwagę założenia nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt z roku 2011, czyli zapobiegania rozmnażaniu zwierząt w schroniskach jako jednym z powodów nadpopulacji zwierząt domowych, to sprawia pewne trudności interpretacyjne. Możliwe jest bowiem na przykład, że część zwierząt pozostałych z poprzedniego roku została wykastrowana, a niektóre mogły już wykastrowane trafić do schroniska. Dla potrzeb weryfikacji sposobu wypełniania zalecenia ustawowego bardziej przydatna byłaby liczba wykastrowanych/wysterylizowanych zwierząt przebywających w schronisku.